viernes, 17 de agosto de 2012

viernes, 10 de agosto de 2012

Poesía distorsionada

                                                    

                                                Que mierdas se podrán hablar

                                                  No me interesa ser formal.

                                                   Conmigo no debes tratar.

                                                       Suelo jugar al azar

                                          Creando un mundo sin poder agarrar.

                                         Me destella la frialdad ante un mundo

                                    De infelicidad. Suelo contemplar un atardecer

                                       De felicidad, mientras la tristeza acecha

                                    Tras la puerta. Oh tristeza porque te acercas

                              ¿Qué lección acercas? ¿Acaso tristeza traes soledad?

                            ¿Me traes amor? ¿Me abres la opción de estar atento?

                                  O solo es algo que no tiene nada que ver, solo

                                 No puedes comprender como de un momento

                                         A otro esto se convirtió en lo opuesto.

                                           Como una cosa llevo a la otra. Te

                                           Preguntas mientras que todo está ahí.

                                               ¿Cuando dejamos de recordar?

                                                ¿Por qué sentirse impaciente?

                                                      ¿Por qué no actuar?

                                                     ¿Porque solo hablar?